تکیه داران مذهبی

استفاده جویان مذهبی و نقش آنها در جریان جنگ سوریه

برای همه روشن است که در جریان جنگ سوریه، ایران مهمترین حامی برای حفظ قدرت بشار اسد می باشد. کمک های تسلیحاتی، مالی و جانی که از سوی  ایران به سوریه ارائه می شود، ریشه ی سلطنت بشار اسد را محکم کرده است.

   مهمترین نقش ایران در جنگ سوریه اعزام نیروهای انسانی برای جنگ در جبهه ی بشار اسد می باشد که این روند تا کنون نیز جریان دارد.

   دراین جریان بیگانگانی غیر ایرانی هم به نان و نوایی رسیدند، عده ای رتبه های نظامی از سپاه ایران دریافت نموده و به آن افتخار می نمایند.

   دلیل اخذ درجه ی نظامی این عده اشخاص، خدمات شایانی می باشد که ایشان در جهت جمع آوری نیرو انسانی به این سپاه کرده است.

   نیروهای اعزامی ایران به سوریه بی چون چرا در خط اول جبهه قرار گرفته و در راه خاندان اسد جان خود را فدا می کنند.

   96% نیروهای فرستاده شده از ایران در خطوط اول جبهه ی جنگ بشار اسد را، هزاره های مهاجر مقیم این کشور که قبل از وقوع جنگ سوریه از آنها به نامهای افغانی خر، پدرسگ، کثافت، جنایت کار، حرامزاده، مادرقحبه و... یاد می شد، تشکیل می دهند.

   این هزاره ها با صفاتی که ذکر آن رفت، (به خیال خود)با جان و دل در راه دفاع از حرمه ی مقدسه ی بی بی زینب، عاشقانه می جنگند و جان خودرا فدای خاک آن بانوی غمیدیده ی عرب می کنند(این درحالیست که در کشور خودشان هزاران بانوی غمدیده ی رنج کشیده تر از زینب در این روزها به خاک سیاه می نشینند و جهت ودوری عزیزان شان که به دست داعش و طالبان و... اسیر و کشته می شوند، ناله سر می دهند). اما غافل از اینکه نتیجه ی کارشان چه می شود، و حتی نمی توانند درک کنند که اعتقادمضاعف آنها به چهارده معصوم و جنگ در راه حفظ قدرت خاندان اسد، دو چیز کاملا متفاوت و متضاد می باشد(در افغانستان صاحبان مذهب دوازده امامی(سادات) علیه شیعان اسماعیلیه شعار داده و و هزاره های دوازده امامی را علیه آنها تحریک می کنند، در حالیکه درایران همین شیعان دوازده امامی را در اختیار شیعه ی اسماعیلیه قرار داده و قربانی حفظ تاج و تخت ایشان می کنند). به هرحال این هزاره های بخت برگشته بجای جهاد در راه آزادی وطن خود و حفاظت از جان و مال و نوامیس خود، مثلا جنگ با کوچی های میدان وردک که همه ساله خون در کاسه ی نان مردم شان می کنند، در راستای اهداف امپریالیزم مذهبی ولایت فقیه مأبانه ی ایران سر می دهند و تن به ذلت نمی دهند!

   غرض از این مقدمه ی درهم و برهم این بود که می خواهیم بدانیم چگونه این مهاجران آواره ی افغانی خرهای فلک زده های بدبخت، گرد هم آمده و دسته دسته مثل گوسفندان چاق و گوشتی برای قربانی شدن پیش پای بشاراسد قرار گرفته و سر می سپارند؟ هنر جمع آوری این گوسفندان را چه کسانی دارند؟

   متأسفانه باید اذعان کرد، کسانی از بدنه ی خود همین افغانی خرها که بر اثر داشتن خوی معامله گری تن به ذلت داده و آله ی دست اجنبیان ولایت فقیه گرفته اند، با ابزارهایی که در اختیارشان هست مردم رنج کشیده و مذهبی فوم هزاره ی  افغانستان را بسیج می کنند و  خدمتی شایان به حکومت مطلقه ی ولایت فقیه و مذهب حقه ی جعفری می نمایند و پاداش خود را نیز بصورت کاملا مادی و نقدینه در یافت می دارند.

   از جمله افغانیهایی که تاکنون درلیست درجه داران سپاه ایران نام شان بدست ما رسیده، می توان به علی فصیحی اشاره کرد.

علی فصیحی، تبعه ی افغانستان، روضه خوان، مداح اهلبیت، یکی از اعضای و گردانندگان اصلی جلسه ی ثارالله مشهد، گلشهر(که مدت مدیدی این جلسه در منزل آقای شریعتی یکی از درجه داران سازمان اطلاعات ایران می باشد، برگزار می شد. شریعتی تاکنون سه بار به صورت مخفیانه وارد خاک افغانستان شده است، شریعتی، ایرانی می باشد). علی فصیحی که به علت داشتن صدایی خوش آهنگ به آهنگران  ثانی مشهور می باشد، از این هنر خور برای ذکر مصیبت اما حسین، بی بی زینب، زیارت عاشورا، دعای کمیل/توسل/ نوحه های جانسوز در رثای اهلبیت و تحریک احساسات مذهبی مردم مذهب زده استفاده می فرمایند.

   صدای علی فصیحی به قدری دلنشین و قدرت تحریک ایشان به قدری بالا است که انسان را از خود بی خودمی کند، درحدی که آدم حاضر می شود در همان لحظات صورت خود را خراشیده و سینه ی خویش را بدرد(اینجانب به مدت شش سال منیحث اعضای اصلی این جلسه ی مذهبی بوده است).

   علی فصیحی از آغاز جنگ سوریه تاکنون جوانا بسیاری از هزاره هارا با تحریک احساسات مذهبی و شور حسینی(به گفته ی خودشان) به کام مرگ فرستاده است.

وی به جهت این خدمات شایسته به سپاه ایران، علی رغم حقوق گزافی که از سپاه در یافت می نماید، چند رتبه ی نظامی نیز اخذ کرده است.

در آینده به معرفی روشن تر ایشان و دیگر دوستان و دست اندرکاران خواهیم پرداخت.